Polesia – drugi etap wędrówki.

Od połowy października, Polesia spędzała czas nad malowniczą rzeką Cisą. Każdego dnia odwiedzała dwa żerowiska, by wieczorami znaleźć spokój na jednym z zbiorników wodnych. Tak upływały dni aż do 26 października.

Następnie, nasz ptak przeniósł się do serca Wielkich Stawów Hortobagy. Ten obszar chroniony Konwencją Ramsarską jest życiodajnym schronieniem dla 60-100 tysięcy żurawi każdej jesieni. Tutaj, 28 października, Polesia mogła skrzyżować swoje ścieżki z Czaharem, a także z Żdżarkiem, co potwierdza wyjątkowość tego miejsca.

Z początkiem listopada, 1 dnia miesiąca, nasza podróżniczka rozpoczęła drugi etap swojej wędrówki. Wykorzystując kolumny powietrzne, wzbijała się na wysokość 570 metrów, osiągając prędkość do 50 km/h.

Drugiego dnia, omijając Budapeszt, Polesia dotarła do Długiego Jeziora w Austrii, kolejnego znaczącego punktu na mapie obszarów Ramsarskich. To właśnie tu, w otoczeniu Parku Narodowego Jezioro Nezyderskie-Seewinkel oraz węgierskiego Parku Narodowego Fertő-Hanság, które wspólnie obejmują południową część Jeziora Nezyderskiego, Polesia zdecydowała się na odpoczynek. To samo miejsce ptaki wybrały na odpoczynek przed długim etapem lotu także w ubiegłym roku.

4 listopada, około godziny 11, Polesia podjęła wyzwanie przelotu przez Alpy. O godzinie 15:00, na pułapie 1080 metrów, klucz ptaków z powodzeniem minął górskie szczyty, kontynuując lot w kierunku Niemiec.

Przekraczając Ren około godziny 16:00, Polesia i jej stado skierowały się na południe, na pogranicze Niemiec i Francji, gdzie zasłużenie odpoczęły po blisko 770 km podróży, wykonanej w ciągu jednego dnia.

W ciągu pięciu dni, Polesia przebyła imponujące 1300 km, odwiedzając słone jeziora obszaru Ramsar - Pusztaszer, przelatując nad Dunajem, a następnie Renem, by 5 listopada zatrzymać się we Francji.

Drodzy obserwatorzy, pora na szybkie zestawienie tegorocznej trasy Polesi w porównaniu do poprzedniego roku.

Tegoroczna droga naszej żurawicy wiedzie bardziej na północ, aż na terytorium Niemiec. Jeśli miejscem docelowym jest Hiszpania to można powiedzieć, że to nadkładanie drogi ale natura ma w tym zapewne jakiś cel.

Trasa z 2022 roku przebiegała bardziej na południe, i w większym zakresie przebiegała przez Alpy, co pokazuje różnorodność tras migracyjnych i elastyczność żurawi w odnajdywaniu korzystnych warunków.

Mimo tych różnic, Polesia konsekwentnie odwiedza znane i bezpieczne miejsca odpoczynku. To pokazuje, jak ważna jest pamięć i instynkty w migracjach ptaków.

Śledźmy dalej jej lot!