parallax background

Poznaj piękno przyrody Poleskiego Parku Narodowego.

Informacje o Poleskim Parku Narodowym

Poleski Park Narodowy to prawie 10 000 ha niezwykle cennych przyrodniczo i krajobrazowo terenów w zachodniej części wielkiego regionu geograficznego, jakim jest Polesie. Esencją walorów Parku są obszary wodno-błotne. To one stanowią tzw. „core zone” – najcenniejszą część przyrodniczą, utworzonego tutaj w 2012 r., Transgranicznego Rezerwatu Biosfery „Polesie Zachodnie”, obejmującego także część Polesia Białoruskiego i Ukraińskiego. Dzięki nim Park wpisano na listę obszarów Konwencji Ramsarskiej o obszarach wodno-błotnych.

Niespotykana mozaikowatość tutejszych siedlisk, sprzyja występowaniu na tym terenie ogromnej liczby gatunków roślin i zwierząt, w tym wielu chronionych prawem krajowym i europejskim. Co więcej, dzięki położeniu na styku dwóch wielkich jednostek nizinnych Europy można tu spotkać gatunki zarówno atlantyckie, jak i pontyjskie, a także borealne, a nawet górskie czy śródziemnomorskie.

I choć minione czasy na obszarze Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej, gdzie położony jest Park, przyniosły zgubne przyrodniczo działania melioracyjne, to wciąż istnieją tu zachowane naturalne fragmenty torfowisk niskich, przejściowych i wysokich, z charakterystyczną dla nich różnorodnością gatunkową. Od wielu lat, z mozołem, prowadzone są również na dużą skalę zabiegi ochrony czynnej, dzięki czemu, systematycznie udaje się odtwarzać odwodnione i przesuszone wcześniej fragmenty torfowisk. Po śnieżnych zimach lub podczas deszczowych wiosen tworzą się tutaj wspaniałe rozlewiska, przyciągające migrujące ptaki wodno-błotne, a trwałe rozlewiska są żerowiskami i miejscami gniazdowania gatunków lęgowych. Park jest więc świetnym miejscem dla ornitologów, którzy chcą obserwować ptaki w ich naturalnych siedliskach..

Zdjęcie: Rozlewiska Poleskiego Parku Narodowego, Autor: Andrzej Różycki

Różnorodność i mozaikowatość siedlisk, mająca odzwierciedlenie w bogactwie gatunkowym flory i fauny zapewnia, że wielbiciele przeróżnych gatunków roślin i zwierząt nie będą zawiedzeni.

Ciekawymi elementami flory są:

Rośliny owadożerne:

  • rosiczki,
  • pływacze,
  • tłustosz pospolity dwubarwny,
  • aldrowanda pęcherzykowata.

Storczyki:

  • obuwik pospolity,
  • kukułka krwista,
  • podkolan biały,
  • kukawka.

Relikty polodowcowe:

  • brzoza niska,
  • wierzba lapońska,
  • wierzba borówkolistna.

Pasjonujący świat zwierząt pozwala podziwiać zwierzęta małe i duże, a wiele z nich to gatunki rzadkie i chronione.

Bezkręgowce:

  • przeplatka aurinia (motyl),
  • modraszki telejus i nausitous (motyle),
  • trzepla zielona (ważka),
  • zalotka większa (ważka),
  • pływak szerokobrzeżek (chrząszcz).

Ryby:

  • strzebla błotna,
  • różanka,
  • piskorz,
  • koza.

Płazy i gady:

  • traszka zwyczajna i grzebieniasta,
  • zwinka,
  • żyworódka,
  • padalec,
  • żmija zygzakowata,
  • żółw błotny.

Ptaki:

  • żuraw,
  • wodniczka,
  • bąk,
  • podgorzałka,
  • kulik wielki,
  • rycyk,
  • dubelt,
  • bocian czarny,
  • puchacz,
  • błotniak stawowy i łąkowy,
  • orlik krzykliwy,
  • bielik.

Ssaki:

  • rzęsorek rzeczek,
  • 10 gatunków nietoperzy,
  • wydra,
  • bóbr,
  • wilk,
  • łoś.

Zdjęcie: Ścieżka „Dąb Dominik”, Autor: Jarosław Szymański

Obszar Parku, pomimo rosnącej antropopresji, wciąż zachowuje wiele z naturalnego charakteru, jest doskonałym miejscem zarówno dla wytrawnych przyrodników, jak i dla zwykłych turystów pragnących odpoczynku w kontakcie z naturą. Zwiedzanie i obserwacje przyrodnicze są możliwe dzięki sieci ścieżek dydaktycznych i szlaków, pieszych i rowerowych i specjalnej infrastrukturze (pomosty, wieże i platformy widokowe, system drewnianych kładek, zadaszenia, miejsca postojowe, miejsca na ogniska).